Пераклады Шыс

  Папярэдняя глава Змест Наступная глава Дзіўны новы свет (4) – Крумкач будзе жыць тут з намі? Гэй, йдзі хутчэй сюды, я цябе расчашу! – Не цацкайся з ім, ён толькі ачуняў... Гэх, як было бы добра, калі б толькі Крумкач не нарадзіўся ў гэтай клетцы, ён такой добрай якасці, яшчэ і паслухмяны. Ніводны з самцоў, што містар Чарльз купляў, не былі лепш за яго. – Трызні менш, вы ведаеце, колькі каштуюць такія чорнавалосыя ды чарнавокія? Крумкач, які паслухмяна дазволіў дзяўчатам з ім гуляцца, раптам усвядоміў: нездарма яго прадалі. Пацукі вырошчвалі свае быдла даволі навукова і ведалі, як пазбегнуць інбрыдынгу [1]  – “самцоў-апладняльнікаў” свайго вытворніцтва яны прадавалі, а для сябе куплялі новых звонку. – “Той самец” сапраўды памрэ? – Бадай так, бо так сказаў містар Чарльз. Выдатна, у нас хутка з’явіцца новы самец, я не хачу больш бачыць таго тыпа, з яго адрузлай скурай, што валачыцца па падлозе, і яго смуродам... Крумкач, трымайся далей ад яго, а то і ты засмярдзіш! Крумкач пака...

Папярэдняя глава Змест Наступная глава Дзіўны новы свет (3) Рукі Крумкача былі не надта ўмелымі. На шчасце, папярэдняя ўласніца клубка таксама не была майстаркай рамеснага мастацтва. Вось так незразумелая блытаніна з нітак ператварылася ў маленькага пацука, яму ўдалося разгадаць творчую задуму дзяўчынкі і маток неўзабаве ператварыўся ў скончаную ляльку вуду. Тым жа вечарам, Чарльз, які прыйшоў правесці ўрачэбны агляд, атрымаў ад хворага падарунак.   Містар Чарльз быў вельмі здзіўлены, бо з узроўнем інтэлекту Крумкача, каб зрабіць такую рэч, трэ ўкласці ўсю душу і мноства намаганняў. Ён расчуліўся да крайняй ступені, ажно затанчыў па шпіталі, трымаючы дзіўную ляльку, а ад пракляцця вуду ў яго выпала некалькі сівых валасін. Момо не ўдзельнічала ў цёплых узаемаадносінах гаспадара з гадаванцам, толькі шаргатала збоку, выціраючы падлогу. З шолахам з цэнтра далоні знік бесцялесны кантракт. Ён выканаў апошняе жаданне нябожчыцы і адначасова з гэтым атрымаў дар ад памерлай. Крумкач ўспомніў...